واقعیت افزوده(AR)
مشغول کردن دانش آموزان در دنیای واقعی و فراهم کردن شرایطی برای تعامل آنها با عناصر واقعی به هنگام آموزش کار ساده ای نیست. اگرچه طبیعت و محیط اطراف ما اساسا سه بعدی است، اما ترجیح می دهیم از رسانه های دو بعدی مثل کاغذ و تخته که برایمان آشناتر، ساده تر، انعطاف پذیرتر و ارزان تر می باشند برای امور مربوط به آموزش استفاده کنیم. در مقابل، می توان از محیط های مجازی سه بعدی تولید شده توسط کامپیوتر که جذاب تر و سرگرم کننده تر می باشند نیز برای آموزش استفاده کرد. اما فراهم کردن چنین شرایطی، نیازمند تهیه ی کامپیوترهایی است که قدرت پردازش گرافیکی بالا و درنتیجه قیمت بالایی دارند. بدین جهت ما استفاده از فناوری واقعیت افزوده را پیشنهاد می دهیم.
راه حل جایگزین ساده تر و ارزان تر، اضافه کردن لایه هایی از عناصر مجازی بر روی محتوای واقعی یک موضوع پیچیده و دشوار است، به گونه ای که به واسطه ی وجود این اطلاعات مجازی افزوده شده، درک و شناخت کاربر از آن موضوع به میزان قابل توجهی افزایش یابد. به عنوان نمونه هایی از این دست می توان به تمرین عملی انجام یک جراحی پیچیده به صورت مجازی اما در اتاق عمل واقعی اشاره کرد. یک سامانه واقعیت افزوده این امکان را فراهم می کند تا اشیاء موجود در دنیای واقعی را با عناصری مجازی ترکیب و یا تکمیل کرد. بنابراین در حالت ایده آل، استفاده از این فناوری به کاربر این حس را منتقل می کند که عناصر مجازی را دقیقا در همان فضایی که اشیاء واقعی نیز در آنجا قرار دارند، احساس کند.
این فناوری صرفا به حس بینایی محدود نیست و می تواند به سایر حواس اعم از شنوایی، لامسه و حتی بویایی نیز اعمال شود؛ یعنی عناصری که در واقعیت افزوده مورد استفاده قرار می گیرند، می توانند شامل متن، تصویر، ویدئو، صدا، مدل های سه بعدی و انیمیشن باشند.
تفاوت فناوری واقعیت مجازی و فناوری واقعیت افزوده
نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که نباید این فناوری را با فناوری واقعیت مجازی یکسان دید. فناوری واقعیت مجازی و فناوری واقعیت افزوده دو مفهوم مجزا می باشند که تفاوت های عمده ای با یکدیگر دارند.
در فناوری واقعیت افزوده، کاربر محتوای مجازی را با محتوای واقعی به صورت ترکیب شده و یکپارچه دریافت می کند، در حالی که در فناوری واقعیت مجازی، کاربر در درون یک محیط ساختگی و شبیه سازی شده غرق می شود. شاید به همین علت است که برخی از محققان این حوزه، از واقعیت مجازی با عنوان کاملا غوطه ور(1) و از واقعیت افزوده با عنوان نیمه غوطه ور(2) یاد می کنند.
در خصوص ویژگی این فناوری برای آموزش می توان گفت که این فناوری به دانش آموزان کمک می کند تا با کمک عناصر مجازی همچون متن، ویدئو، انیمیشن و تصویر به عنوان المان های مکمل، به اکتشاف و جستجو در دنیای واقعی بپردازند. در واقع یکی از متداول ترین کاربردهای واقعیت افزوده، تفسیر و درک فضای واقعی موجود با کمک لایه ای از اطلاعات مکان-محور(3) می باشد.
از سوی دیگر، فناوری های واقعیت افزوده می توانند به تجمیع منابع یادگیری واقعی و مجازی کمک کنند. به عبارت دیگر، این فناوری می تواند شرایطی را فراهم کند تا به واسطه ی آن، دانش آموزان پدیده هایی علمی را تجربه کنند که به صورت واقعی امکان تجربه ی آنها وجود ندارد؛ به عنوان مثال، مشاهده ی منظومه ی شمسی توسط دانش آموزان بر روی میزشان و یا مجسم کردن فرآیند فتوسنتز در مقابلشان.
شرکت پژوهش و نوآوری صنایع آموزشی به عنوان اولین شرکت تولید کننده و توسعه دهنده محصولات آموزشی مبتنی بر واقعیت افزوده و یکی از شرکت های پیشرو در تولید برنامه های کاربردی با استفاده از این فناوری در سایر حوزه ها اعم از صنعت، گردشگری، تبلیغات، بازار و … آماده پذیرش انواع سفارشات در این حوزه می باشد.
[۱] Fully-Immersive
[۲] Semi-Immersive
[۳] Location-Based
